
قرارداد مشارکت سرمایهگذاری یکی از مهمترین و پرکاربردترین قراردادهای حقوقی در روابط تجاری و اقتصادی است. هنگامی که دو نفر تصمیم میگیرند با همکاری یکدیگر وارد یک فعالیت اقتصادی یا تجاری شوند، نیاز به تنظیم قراردادی جامع دارند که سهم، وظایف، سود و زیان و تمامی شرایط همکاری در آن مشخص شده باشد. این قرارداد نهتنها موجب شفافیت روابط میشود، بلکه از بروز اختلافات احتمالی در آینده نیز جلوگیری میکند. در این مقاله به بررسی مفهوم قرارداد مشارکت سرمایهگذاری، ویژگیها، ارکان اصلی، مزایا، چالشها و نکات حقوقی تنظیم آن پرداخته میشود.
دسترسی سریع
Toggleقرارداد مشارکت سرمایهگذاری بین دو نفر توافقی است که طی آن طرفین متعهد میشوند سرمایههای خود را – اعم از نقدی یا غیرنقدی – برای انجام فعالیتی مشترک تجاری، اقتصادی یا تولیدی بهکار گیرند و در سود و زیان حاصل از آن به نسبت سهمالشرکه مشارکت نمایند.
به زبان ساده، این قرارداد به معنای شریک شدن دو فرد در یک فعالیت اقتصادی با هدف کسب سود است. سرمایه میتواند پول نقد، داراییهای منقول یا غیرمنقول، تخصص و حتی نیروی کار باشد.
۱. توافقی بودن: اساس قرارداد بر مبنای توافق آزادانه طرفین است و بدون رضایت آنان شکل نمیگیرد.
۲. لازم بودن قرارداد: طرفین پس از امضای قرارداد، ملزم به رعایت مفاد آن هستند مگر در شرایط قانونی خاص.
3. دو یا چندجانبه بودن: مشارکت سرمایهگذاری حداقل بین دو شخص حقیقی یا حقوقی برقرار میشود.
4. انتفاعی بودن: هدف اصلی از تنظیم این قرارداد، کسب سود اقتصادی است.
5. تقسیم سود و زیان: سود و زیان براساس سهم هر یک از طرفین تقسیم میشود و نمیتوان سود یا زیان را بهطور کامل بر عهده یک طرف گذاشت.
برای اینکه قرارداد مشارکت سرمایهگذاری معتبر و قابل اجرا باشد، باید ارکان زیر در آن بهطور دقیق مشخص شود:
اطلاعات کامل طرفین شامل نام و نام خانوادگی، شماره ملی، نشانی، شماره تماس و سایر جزئیات هویتی باید در قرارداد درج شود.
موضوع قرارداد باید مشخص، معین و قانونی باشد. مثلاً سرمایهگذاری در ساختوساز، راهاندازی شرکت، خرید و فروش کالا یا هر فعالیت مشروع دیگر.
میزان آورده هر یک از شرکا باید بهطور دقیق بیان گردد. آورده میتواند شامل:
در قرارداد باید روشن شود که سود و زیان به چه نسبتی میان طرفین تقسیم خواهد شد. این نسبت معمولاً متناسب با میزان آورده است، اما میتوان با توافق، سهم متفاوتی در نظر گرفت.
مدت زمان مشارکت باید مشخص شود، مثلاً یک سال، سه سال یا تا پایان یک پروژه خاص.
باید مشخص شود که مدیریت و تصمیمگیریها بر عهده کدام یک از طرفین یا هر دو خواهد بود. در صورت نیاز میتوان مدیر یا هیئتمدیرهای تعیین کرد.
شرایطی که طرفین بتوانند قرارداد را فسخ کنند (مانند تخلف از تعهدات یا عدم ایفای آورده) باید به وضوح ذکر شود.
یکی از مهمترین بندها، تعیین مرجع حل اختلاف است. طرفین میتوانند داور مرضیالطرفین انتخاب کنند یا اختلافات را از طریق دادگاه یا داوری تجاری حلوفصل نمایند.
۱. تجمیع منابع مالی و انسانی: با شراکت، منابع مالی و فنی طرفین در کنار یکدیگر قرار میگیرد و قدرت سرمایهگذاری افزایش مییابد.
۲. تقسیم ریسک: ریسکهای احتمالی سرمایهگذاری میان طرفین تقسیم میشود و فشار بر یک نفر وارد نمیگردد.
3. افزایش بهرهوری: ترکیب سرمایه، دانش و تجربه طرفین باعث بهبود کیفیت کار و افزایش سودآوری خواهد شد.
4. انعطافپذیری: قرارداد قابل تنظیم متناسب با نیاز و شرایط طرفین است.
5. کاهش هزینهها: با همکاری دو نفر، بسیاری از هزینههای عملیاتی و اجرایی کاهش پیدا میکند.
۱. اختلاف نظر میان شرکا: اگر وظایف و حدود اختیارات مشخص نباشد، اختلافات متعدد ایجاد میشود.
۲. ریسک اعتماد: ممکن است یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند.
3. مسائل حقوقی: در صورت تنظیم ناقص قرارداد، امکان بروز دعاوی حقوقی وجود دارد.
4. تقسیم ناعادلانه سود و زیان: اگر نسبت مشارکت به درستی تعیین نشود، نارضایتی بهوجود میآید.
۱. تعیین دقیق آوردهها: تمامی آوردهها باید ارزشگذاری شده و در قرارداد درج شود.
۲. شهود و امضا: قرارداد باید به امضای طرفین و شهود برسد تا از اعتبار حقوقی بیشتری برخوردار باشد.
3. ثبت قرارداد: اگر موضوع قرارداد مربوط به املاک یا داراییهای مهم باشد، لازم است قرارداد در دفترخانه رسمی ثبت شود.
4. شفافیت در سود و زیان: نباید سود یا زیان به طور کامل بر یک نفر تحمیل شود؛ این خلاف قانون است.
5. پیشبینی خروج شریک: باید شرایطی برای خروج یکی از شرکا و انتقال سهمالشرکه او به دیگری تعیین شود.
6. تعیین داور: انتخاب داور مورد اعتماد طرفین میتواند روند حل اختلافات را تسریع کند.
۱. تنظیم قرارداد کامل و جامع با ذکر تمامی جزئیات.
۲. استفاده از خدمات وکیل متخصص در تنظیم قرارداد.
3. تعیین شاخصهای روشن برای تقسیم سود و زیان.
4. ایجاد سیستم حسابداری شفاف.
5. انتخاب داور یا مرجع حل اختلاف از پیش تعیینشده.
قرارداد مشارکت سرمایهگذاری بین دو نفر ابزاری قانونی و کارآمد برای آغاز فعالیتهای اقتصادی مشترک است. این قرارداد باید با دقت و شفافیت تنظیم شود تا از بروز اختلافات احتمالی جلوگیری گردد. ذکر دقیق آوردهها، نسبت سود و زیان، مدت زمان قرارداد، نحوه اداره امور و روش حل اختلاف از مهمترین نکات در این قرارداد است.
با توجه به پیچیدگیهای حقوقی، توصیه میشود طرفین پیش از امضای قرارداد، با یک وکیل متخصص قراردادها مشورت کنند تا قرارداد از نظر قانونی کامل و بدون نقص باشد. چنین اقدامی نهتنها امنیت حقوقی طرفین را تضمین میکند بلکه موجب اطمینان خاطر در طول مدت مشارکت خواهد شد.