آثار طلاق بر فرزندان به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند سن، شخصیت، حمایت‌های اطرافیان و نحوه برخورد والدین با این مسأله. برخی از آثار رایج طلاق بر فرزندان عبارت‌اند از:

۱. مشکلات عاطفی و رفتاری

آثار طلاق روی فرزندان  می‌تواند به احساسات منفی مانند استرس، اضطراب، افسردگی و خشم  منجر شود. برخی از کودکان ممکن است تغییرات رفتاری مانند بروز پرخاشگری، انزوا، یا بی‌توجهی به مسئولیت‌های روزانه را نشان دهند.

۲. مشکلات تحصیلی

آثار طلاق بر روی فرزندان ممکن است پس از طلاق والدین در تمرکز و یادگیری دچار مشکل شوند. استرس و نگرانی‌های مربوط به وضعیت جدید خانواده می‌تواند انگیزه و تمرکز کودکان را کاهش داده و عملکرد تحصیلی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

۳. تغییر در دیدگاه‌ها و ارزش‌ها

کودکان در بسیاری از موارد به خاطر تجربه طلاق، دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به خانواده، ازدواج و روابط بین‌فردی پیدا می‌کنند. این موضوع می‌تواند بر نگرش آنها نسبت به زندگی زناشویی در آینده نیز تأثیر بگذارد.

۴. تأثیر بر روابط اجتماعی

طلاق ممکن است بر اعتماد به نفس و روابط اجتماعی فرزندان نیز تأثیر بگذارد. این کودکان ممکن است در ایجاد یا حفظ روابط دوستانه دچار مشکل شوند و در بعضی موارد از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند.

۵. مشکلات روانی در بزرگسالی

برخی از فرزندان طلاق در بزرگسالی مشکلات روانی بیشتری نسبت به دیگران دارند. مطالعات نشان داده‌اند که این کودکان در مقایسه با همسالان خود که در خانواده‌هایی پایدار بزرگ شده‌اند، بیشتر با مشکلاتی چون اضطراب، افسردگی و روابط ناپایدار مواجه می‌شوند.

راهکارهای کاهش آثار طلاق بر فرزندان

۱. برقراری ارتباط مؤثر و شفاف: والدین باید با فرزندان خود درباره طلاق صحبت کنند و به آنها اطمینان دهند که هر دوی آنها همچنان دوست‌شان دارند.

۲. حمایت عاطفی و روانی: بهره‌گیری از خدمات مشاوره‌ای و روان‌شناسی به فرزندان کمک می‌کند تا احساسات خود را بهتر مدیریت کنند.

۳. ثبات در برنامه‌های روزانه: حفظ روال عادی و برنامه‌های روزانه به فرزندان کمک می‌کند احساس امنیت بیشتری داشته باشند.

۴. احترام و همکاری بین والدین: والدین باید تلاش کنند که روابط خود را به شکل سازنده‌ای مدیریت کنند تا فرزندان حس نکنند که باید بین آنها یکی را انتخاب کنند.

توجه به نیازهای عاطفی و روانی فرزندان در طی فرایند طلاق می‌تواند به کاهش اثرات منفی و کمک به سلامت روانی و رشد سالم آنها کمک کند.

مشکلات عاطفی و رفتاری

مشکلات عاطفی و رفتاری که در نتیجه آثار طلاق بر فرزندان  و یا تنش‌های خانوادگی بر فرزندان ایجاد می‌شود، می‌تواند تأثیرات جدی و بلندمدتی بر زندگی آنها داشته باشد. این مشکلات اغلب شامل موارد زیر می‌شوند:

۱. اضطراب و استرس فرزندان در اثر جدایی والدین ممکن است احساس ناامنی و بی‌ثباتی کنند. این وضعیت می‌تواند منجر به استرس و اضطراب بالا در آنها شود که به شکل نگرانی‌های مداوم، بی‌قراری و حتی اختلالات خواب بروز می‌کند.

۲. افسردگی طلاق والدین ممکن است به احساس غم و ناامیدی در کودکان منجر شود. برخی از کودکان احساس کنند که مقصر این جدایی هستند و به مرور به افسردگی دچار شوند. این موضوع ممکن است به کاهش علاقه آنها به فعالیت‌های روزمره و اجتماعی نیز بیانجامد.

۳. خشم و پرخاشگری احساسات ناگفته و سرکوب‌شده در کودکان می‌تواند به پرخاشگری، خشم و رفتارهای تکانشی منجر شود. آنها ممکن است این احساسات را در مدرسه یا در جمع دوستان بروز دهند و روابط اجتماعی‌شان نیز به این دلیل تحت تأثیر قرار گیرد.

۴. انزوا و گوشه‌گیری برخی کودکان پس از طلاق والدین به انزوا و گوشه‌گیری پناه می‌برند. آنها ممکن است از روابط اجتماعی کناره‌گیری کنند و تمایلی به حضور در جمع‌های دوستانه یا خانوادگی نداشته باشند. این رفتار می‌تواند به مرور بر عزت نفس آنها تأثیر منفی بگذارد.

۵. کاهش اعتماد به نفس احساس تنهایی و عدم اطمینان به آینده ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس در کودکان شود. این موضوع می‌تواند به شکلی نامحسوس بر نگرش آنها نسبت به خود و توانایی‌هایشان تأثیر بگذارد و آنها را در مواجهه با چالش‌های آینده ناتوان سازد.

۶. وابستگی یا بی‌اعتمادی به دیگران برخی از کودکان دچار وابستگی بیش از حد به والدین یا نزدیکان خود می‌شوند و نمی‌توانند استقلال کافی پیدا کنند. در مقابل، برخی دیگر به دلیل تجربه تلخ طلاق، در بزرگسالی به سختی به دیگران اعتماد می‌کنند و از روابط عاطفی صمیمی پرهیز می‌کنند.

راهکارها برای کاهش مشکلات عاطفی و رفتاری فرزندان

• ارائه حمایت عاطفی و روان‌شناختی: مشاوره و روان‌درمانی می‌تواند به کودکان کمک کند تا احساسات‌شان را بهتر درک کنند و روش‌های سالم‌تری برای مدیریت آنها بیابند.
• ارتباط مؤثر با کودک: والدین باید با فرزندشان به شکل صمیمانه و صادقانه درباره طلاق صحبت کنند و به او اطمینان دهند که هر دو همچنان در زندگی او حضور خواهند داشت.
• ایجاد روال منظم و پایدار: حفظ یک برنامه روزانه ثابت و پیش‌بینی‌پذیر می‌تواند به کودکان کمک کند احساس امنیت بیشتری داشته باشند و تغییرات ناشی از طلاق کمتر به آنها ضربه بزند.

توجه به سلامت روانی و عاطفی فرزندان در مراحل مختلف زندگی، به ویژه پس از طلاق والدین، می‌تواند به جلوگیری از بروز مشکلات جدی‌تر در آینده کمک کند.

آثار طلاق و تنش‌های خانوادگی می‌تواند باعث بروز مشکلات تحصیلی در کودکان شود. این مشکلات شامل موارد زیر است:

۱. افت تحصیلی و کاهش تمرکز استرس ناشی از طلاق یا اختلافات خانوادگی، تمرکز کودکان را مختل کرده و یادگیری آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کودکانی که درگیر این استرس‌ها هستند، ممکن است نتوانند به خوبی بر روی تکالیف خود تمرکز کنند، که این امر به کاهش نمرات آنها می‌انجامد.

۲. کاهش انگیزه تحصیلی برخی کودکان پس از طلاق والدین علاقه خود به مدرسه و یادگیری را از دست می‌دهند. از دست دادن انگیزه باعث می‌شود آنها تلاش کمتری در امور درسی داشته باشند و این بی‌انگیزگی، پیشرفت تحصیلی‌شان را کند می‌کند.

۳. اضطراب امتحانات اضطراب و نگرانی‌های عاطفی کودکان در نتیجه طلاق می‌تواند در زمان امتحانات بیشتر آشکار شود. این اضطراب‌ها باعث می‌شوند کودکان نتوانند به درستی برای امتحانات آماده شوند و حتی ممکن است در جلسه امتحان دچار اضطراب شدید شوند و نتایج مطلوبی کسب نکنند.

۴. افزایش غیبت‌ها و حضور نامنظم در کلاس برخی کودکان در نتیجه مشکلات خانوادگی، تمایل کمتری به حضور در مدرسه دارند و ممکن است به بهانه‌های مختلف از کلاس‌ها غیبت کنند. این عدم حضور منظم، روند آموزشی آنها را مختل کرده و باعث عقب‌افتادگی تحصیلی‌شان می‌شود.

۵. مشکلات رفتاری در مدرسه کودکانی که در خانواده دچار تنش و استرس هستند، ممکن است رفتارهای نامناسبی در مدرسه نشان دهند. این رفتارها می‌تواند شامل بی‌توجهی به قوانین مدرسه، پرخاشگری، و یا تعاملات منفی با همکلاسی‌ها باشد. این مشکلات رفتاری، نه‌تنها یادگیری کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه بر روابط او با معلمان و دوستان نیز تأثیر می‌گذارد.

راهکارهایی برای کمک به کاهش مشکلات تحصیلی فرزندان پس از طلاق

۱. حفظ ارتباط مؤثر بین والدین و کودک: صحبت با فرزند درباره احساسات و مشکلاتش می‌تواند به کاهش استرس او کمک کند. ۲. حمایت تحصیلی بیشتر: استفاده از معلم خصوصی یا برنامه‌های کمک‌درسی می‌تواند به کودک کمک کند تا در درس‌هایش بهتر عمل کند و افت تحصیلی او جبران شود. 3. ایجاد ثبات در زندگی روزانه: داشتن یک برنامه روزمره منظم و قابل پیش‌بینی به فرزند کمک می‌کند تا در محیط مدرسه احساس امنیت بیشتری داشته باشد. 4. استفاده از خدمات مشاوره‌ای و روان‌شناسی: مشاوران مدرسه یا روان‌شناسان می‌توانند به فرزند کمک کنند تا احساسات خود را بهتر مدیریت کند و در مواجهه با چالش‌های تحصیلی موفق‌تر عمل کند.

این حمایت‌ها می‌تواند به فرزندان کمک کند تا با شرایط سخت کنار بیایند و در زمینه تحصیلی موفق‌تر عمل کنند.

تغییر در دیدگاه‌ها و ارزش‌ها

تجربه طلاق والدین می‌تواند تأثیرات عمیقی بر دیدگاه‌ها و ارزش‌های فرزندان داشته باشد و نگرش آنها را نسبت به زندگی، روابط و خانواده تغییر دهد. این تغییرات اغلب شامل موارد زیر است:

۱. تغییر دیدگاه نسبت به ازدواج و خانواده فرزندانی که شاهد طلاق والدین بوده‌اند، ممکن است دیدگاه‌های متفاوت و حتی منفی نسبت به ازدواج و خانواده پیدا کنند. برخی از آنها به خاطر ترس از تجربه دوباره همان شرایط، در بزرگسالی از تشکیل خانواده یا برقراری رابطه عاطفی بلندمدت اجتناب می‌کنند.

۲. بی‌اعتمادی به روابط عاطفی طلاق والدین می‌تواند باعث شود که کودکان به روابط عاطفی بی‌اعتماد شوند. آنها ممکن است با خود فکر کنند که همه روابط عاطفی ناپایدار هستند و حتی در آینده دچار مشکل در ایجاد و حفظ روابط پایدار شوند.

۳. تقویت ارزش‌های استقلال و خودکفایی برخی کودکان پس از طلاق والدین، ارزش استقلال و خودکفایی را بیشتر از قبل تقویت می‌کنند. آنها به این نتیجه می‌رسند که باید بیشتر به خودشان متکی باشند و کمتر به دیگران وابسته شوند. این ارزش می‌تواند جنبه‌های مثبت و منفی داشته باشد؛ از طرفی به استقلال آنها کمک می‌کند، اما از سوی دیگر ممکن است آنها را در برقراری روابط صمیمانه دچار مشکل کند.

۴. اولویت دادن به امنیت و ثبات فرزندانی که طلاق والدین را تجربه کرده‌اند، اغلب در بزرگسالی به دنبال امنیت و ثبات بیشتری در زندگی هستند. این ارزش‌ها می‌تواند بر انتخاب‌های زندگی آنها، مانند انتخاب شغل، مکان زندگی یا دوستان تأثیر بگذارد.

۵. تغییر در ارزش‌های اعتماد و وفاداری طلاق والدین ممکن است مفهوم وفاداری و اعتماد را برای کودکان تغییر دهد. آنها ممکن است وفاداری و صداقت را بیش از حد جدی بگیرند و در مواردی حساسیت بالایی به این ارزش‌ها داشته باشند یا برعکس، نسبت به اهمیت آن بی‌اعتنا شوند.

راهکارهایی برای کاهش تأثیر منفی طلاق بر دیدگاه‌ها و ارزش‌های فرزندان

۱. حفظ ارتباط مثبت با فرزند: والدین باید تلاش کنند که روابط خود با فرزندشان را به شکلی مثبت و سازنده حفظ کنند تا فرزند حس اعتماد به روابط عاطفی را از دست ندهد. ۲. توضیح درباره طلاق به شکل مناسب: والدین می‌توانند به کودک توضیح دهند که طلاق یک اتفاق شخصی است و به معنای ناتوانی در حفظ رابطه نیست. این موضوع می‌تواند به فرزند کمک کند که نسبت به ازدواج و روابط دیدگاه متعادل‌تری داشته باشد. 3. تشویق به ایجاد روابط سالم: آموزش به فرزند برای ایجاد و حفظ روابط سالم و صادقانه در دوران کودکی می‌تواند به او کمک کند در آینده روابط موفق‌تری برقرار کند. 4. استفاده از مشاوره روان‌شناسی: مراجعه به مشاوران متخصص می‌تواند به فرزند کمک کند تا دیدگاه‌های منفی را تعدیل کرده و ارزش‌های مثبتی برای خود ایجاد کند.

کمک به فرزندان برای حفظ دیدگاه مثبت و متعادل نسبت به زندگی و روابط، می‌تواند به آنها کمک کند تا در آینده روابط عاطفی و اجتماعی سالم‌تری برقرار کنند و ارزش‌های سازنده‌تری در زندگی داشته باشند.

طلاق والدین می‌تواند تأثیرات قابل‌توجهی بر روابط اجتماعی فرزندان بگذارد و نحوه تعامل آنها با دوستان، همکلاسی‌ها و اطرافیان را تحت تأثیر قرار دهد. این تأثیرات شامل موارد زیر می‌شود:

۱. احساس انزوا و گوشه‌گیری برخی از فرزندان طلاق دچار احساس انزوا می‌شوند و تمایل کمتری به برقراری ارتباطات اجتماعی دارند. این کودکان ممکن است به دلیل استرس یا خجالت از وضعیت خانوادگی خود، از حضور در جمع‌ها و فعالیت‌های گروهی خودداری کنند و احساس کنند با دیگران تفاوت دارند.

۲. کاهش اعتماد به نفس در تعاملات اجتماعی کودکانی که تجربه طلاق والدین را داشته‌اند، گاهی در تعاملات اجتماعی دچار کاهش اعتماد به نفس می‌شوند. این موضوع می‌تواند در توانایی آنها برای ایجاد و حفظ روابط دوستانه و حتی در فعالیت‌های گروهی تأثیر منفی بگذارد.

۳. مشکلات در ابراز عواطف و احساسات طلاق ممکن است باعث شود که کودکان در ابراز عواطف و احساسات خود دچار مشکل شوند. آنها به دلیل نگرانی از طرد شدن یا عدم درک شدن، از بیان احساسات‌شان خودداری کنند که این موضوع در روابط آنها با دوستان و دیگران مشکلاتی ایجاد می‌کند.

۴. نگرانی از ترک شدن در روابط دوستانه تجربه جدایی والدین می‌تواند باعث شود کودکان نسبت به روابط‌شان دچار ترس از ترک شدن شوند. این نگرانی ممکن است در روابط دوستانه آنها دیده شود، به‌طوری که آنها بیش از حد به دوستان خود وابسته شوند یا از اعتماد به دیگران خودداری کنند.

۵. رفتارهای پرخاشگرانه یا ناپایدار در تعاملات برخی کودکان پس از طلاق والدین، در روابط خود رفتارهای پرخاشگرانه یا غیرقابل پیش‌بینی نشان می‌دهند. این رفتارها ممکن است نتیجه خشم، استرس یا ناتوانی در مدیریت احساسات باشد و باعث مشکلاتی در روابط دوستانه یا همکلاسی‌ها شود.

راهکارهایی برای حمایت از روابط اجتماعی فرزندان پس از طلاق

۱. تشویق به شرکت در فعالیت‌های گروهی و اجتماعی: والدین می‌توانند فرزندان خود را تشویق کنند که در فعالیت‌های ورزشی، هنری یا گروه‌های دوستانه شرکت کنند. این فعالیت‌ها به فرزند کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی‌اش را تقویت کرده و ارتباطات سالمی ایجاد کند.

۲. ایجاد فضایی امن برای ابراز احساسات: والدین باید فضایی فراهم کنند که فرزندان بتوانند آزادانه احساسات و نگرانی‌های خود را بیان کنند. این رویکرد به فرزند کمک می‌کند که به بیان احساسات عادت کند و در روابط اجتماعی هم راحت‌تر احساساتش را نشان دهد.

۳. مشاوره و حمایت روان‌شناختی: کمک گرفتن از مشاوران و روان‌شناسان متخصص می‌تواند به فرزندان کمک کند تا نگرانی‌ها و مشکلات‌شان را بهتر درک کرده و مهارت‌های لازم برای برقراری روابط سالم را یاد بگیرند.

۴. تشویق به اعتماد و ارتباط سالم با دیگران: والدین می‌توانند فرزندان‌شان را به برقراری روابط مبتنی بر اعتماد و صداقت تشویق کنند و به آنها نشان دهند که روابط سالم می‌تواند پایدار و امن باشد.

توجه به این موارد و حمایت از فرزندان در مراحل مختلف زندگی می‌تواند به آنها کمک کند تا روابط اجتماعی قوی و سالمی داشته باشند و از تجربیات ناخوشایند خانوادگی، تأثیرات مثبتی در روابط‌شان بگیرند.

تجربه طلاق والدین در کودکی می‌تواند اثرات روانی بلندمدتی داشته باشد و برخی از این اثرات حتی در بزرگسالی نیز بروز کند. این مشکلات روانی می‌توانند بر روابط شخصی، شغلی و عاطفی فرد تأثیر بگذارند. در ادامه برخی از این مشکلات روانی در بزرگسالی آورده شده است:

۱. افسردگی و اضطراب مزمن افرادی که در کودکی تجربه طلاق والدین را داشته‌اند، ممکن است در بزرگسالی با افسردگی و اضطراب دست و پنجه نرم کنند. این موضوع به دلیل استرس‌ها و ترس‌هایی است که در دوران کودکی تجربه کرده‌اند و در بزرگسالی به شکل افسردگی و اضطراب‌های مزمن بروز پیدا می‌کند.

۲. ترس از ترک شدن و طرد شدن افرادی که والدینشان طلاق گرفته‌اند، ممکن است در بزرگسالی نسبت به روابط صمیمی بی‌اعتماد باشند و از طرد شدن یا ترک شدن توسط دیگران بترسند. این ترس می‌تواند باعث وابستگی بیش از حد به شریک زندگی یا بالعکس، دوری از روابط نزدیک شود.

۳. مشکلات در ایجاد و حفظ روابط عاطفی پایدارتجربه طلاق والدین ممکن است به مشکلاتی در ایجاد و حفظ روابط عاطفی سالم در بزرگسالی منجر شود. این افراد ممکن است به دلیل ترس از تکرار تجربه‌های تلخ گذشته، از ایجاد رابطه جدی خودداری کنند یا به سختی بتوانند رابطه‌ای پایدار برقرار کنند.

۴. اعتماد به نفس پایین کودکانی که طلاق والدین را تجربه کرده‌اند، ممکن است در بزرگسالی با مشکلاتی در زمینه اعتماد به نفس مواجه شوند. این موضوع می‌تواند بر روی روابط کاری و شخصی آنها تأثیر بگذارد و مانع از رشد حرفه‌ای و شخصی‌شان شود.

۵. تمایل به خودکفایی افراطی یا وابستگی بیش از حد برخی از فرزندان طلاق در بزرگسالی به خودکفایی افراطی روی می‌آورند و سعی می‌کنند کاملاً به خودشان متکی باشند، چون نمی‌خواهند در موقعیت‌های وابسته به دیگران باشند. از طرف دیگر، عده‌ای ممکن است بیش از حد به دیگران وابسته شوند، چراکه در کودکی به حمایت و ثبات بیشتری نیاز داشتند.

۶. پرخاشگری یا سرکوب احساسات برخی افراد ممکن است در بزرگسالی به دلیل احساسات سرکوب‌شده در دوران کودکی، دچار رفتارهای پرخاشگرانه شوند یا از ابراز احساسات واقعی خود پرهیز کنند. این عدم بیان احساسات می‌تواند به مشکلاتی در روابط خانوادگی و کاری منجر شود.

راهکارهای پیشگیری و درمان مشکلات روانی فرزندان طلاق در بزرگسالی

۱. دریافت مشاوره و حمایت روان‌شناختی: کمک گرفتن از مشاوران و روان‌شناسان در دوران کودکی و بزرگسالی می‌تواند به افراد کمک کند تا با احساسات و تجربیات خود بهتر کنار بیایند و آنها را به درستی مدیریت کنند.

۲. آموزش مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله: والدین می‌توانند از کودکی به فرزندان‌شان مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله را بیاموزند. این مهارت‌ها به آنها کمک می‌کند تا در بزرگسالی روابط سالم‌تری ایجاد کرده و با مشکلاتشان بهتر کنار بیایند.

۳. ایجاد روابط امن و پایدار در محیط خانواده و اجتماع: والدین می‌توانند با ایجاد فضای امن و حمایتی، به کودکان نشان دهند که روابطی پایدار و مبتنی بر اعتماد وجود دارد. این می‌تواند به کاهش ترس و نگرانی‌های آینده کمک کند.

۴. تقویت اعتماد به نفس و خودشناسی: کمک به کودکان و نوجوانان برای شناخت نقاط قوت و ضعف خود و تقویت اعتماد به نفس آنها می‌تواند در بزرگسالی به بهبود وضعیت روانی و ارتباطات‌شان کمک کند.

با اتخاذ رویکردهای پیشگیرانه و حمایت‌های عاطفی، می‌توان اثرات منفی طلاق بر فرزندان را کاهش داد و به آنها کمک کرد تا در بزرگسالی از سلامت روان بهتری برخوردار باشند.

برای کاهش آثار منفی طلاق بر فرزندان، والدین می‌توانند با به‌کارگیری راهکارهای مختلف، شرایطی امن‌تر و پایدارتر برای آنها ایجاد کنند. در ادامه، چند راهکار موثر ارائه شده است:

۱. حفظ ارتباط مثبت با فرزند- والدین باید تلاش کنند تا رابطه‌ای صمیمانه و حمایتی با فرزند خود داشته باشند و فضایی فراهم کنند که فرزند بتواند احساسات خود را به راحتی بیان کند. این ارتباط مثبت به کاهش اضطراب و نگرانی‌های فرزند کمک می‌کند و باعث می‌شود او احساس امنیت بیشتری کند.

۲. پرهیز از درگیری و کشمکش در حضور فرزند درگیری و مشاجره بین والدین، به‌ویژه در حضور فرزند، می‌تواند به شدت بر سلامت روان او تأثیر بگذارد. والدین باید سعی کنند اختلافات خود را بدون درگیری حل کنند و به فرزندان نشان دهند که احترام و همکاری همچنان وجود دارد.

۳. توضیح واضح و مناسب به فرزند والدین باید به فرزند خود توضیح دهند که طلاق به دلیل مشکلات شخصی بین خودشان است و او هیچ نقشی در این جدایی نداشته است. همچنین، باید به او اطمینان دهند که هر دو همچنان دوستش دارند و در زندگی او حضور خواهند داشت.

۴. حفظ روال ثابت و ایجاد ثبات در زندگی روزانه فرزندداشتن روال ثابت و پیش‌بینی‌پذیر به فرزندان کمک می‌کند تا احساس امنیت کنند. والدین باید تلاش کنند که برنامه‌های روزمره، ساعات خواب و فعالیت‌های فرزند همچنان منظم و به همان صورت قبل باقی بماند.

۵. تسهیل دیدار با والدین دیگروالدی که حضانت فرزند را بر عهده دارد باید به فرزند اجازه دهد که با والد دیگر نیز ارتباط نزدیکی داشته باشد. این ارتباط برای فرزند بسیار مهم است و به او کمک می‌کند که احساس نکند والدینش را از دست داده است.

۶. استفاده از حمایت‌های روان‌شناسی و مشاوره‌ای کمک گرفتن از مشاور یا روان‌شناس کودک می‌تواند به فرزند کمک کند تا احساساتش را بهتر درک کند و روش‌های سالمی برای مواجهه با این تغییرات یاد بگیرد. مشاوره‌های تخصصی می‌توانند نقش مهمی در کاهش آثار منفی طلاق داشته باشند.

۷. تقویت اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی فرزند والدین باید به فرزند خود نشان دهند که او ارزشمند است و طلاق هیچ تأثیری بر ارزش و اهمیت او ندارد. حمایت عاطفی و تحسین دستاوردهای کوچک فرزند می‌تواند به تقویت اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی او کمک کند.

۸. ایجاد فضایی امن برای ابراز احساسات والدین باید فضایی امن برای فرزند فراهم کنند که بتواند بدون ترس یا خجالت احساساتش را بیان کند. شنیدن احساسات فرزند و کمک به او در بیان این احساسات می‌تواند به کاهش تنش‌ها و اضطراب‌های او کمک کند.

۹. پرهیز از ایجاد احساس گناه در فرزند برخی والدین ممکن است به‌طور ناخودآگاه فرزند را درگیر مشکلات خود کنند یا به او این احساس را بدهند که باید بین والدین یکی را انتخاب کند. این کار به شدت به فرزند آسیب می‌زند. والدین باید تلاش کنند فرزندشان هیچ‌گونه احساس گناهی نسبت به طلاق نداشته باشد.

۱۰. آموزش مهارت‌های زندگی به فرزند والدین می‌توانند با آموزش مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله به فرزند خود، او را برای مواجهه با چالش‌های آینده بهتر آماده کنند. این مهارت‌ها می‌توانند به فرزند کمک کنند تا در زندگی آینده خود روابط سالم‌تری برقرار کند و با مسائل به شکل موثرتری برخورد کند.

با به‌کارگیری این راهکارها، والدین می‌توانند آثار منفی طلاق بر فرزندان را کاهش دهند و به آنها کمک کنند که این دوره دشوار را با آسیب کمتری پشت سر بگذارند.

منبع : کاهش اضطراب و نگرانی‌های فرزند و آثار طلاق روی فرزندان